Pokój, miłość i nieporozumienie

'Cause baby, for a minute
It was Woodstock in my mind
In the next morning
They put out the warning
Tensions were rising over country lines
I turned off the music
Tried to sit and use it
All of the love that I saw that night.

Peace, Love & Misunderstanding jest sentymentalną podróżą w hippisowską przeszłość. Operuje dobrze znanymi schematami i stereotypami dotyczącymi  tej kontrkultury. Wyciąga to co najpiękniejsze i tworzy fantazyjną laurkę dla wszystkich starszych pokoleń hippisów żyjących współcześnie. Sam tytuł wskazuje na kluczowe punkty historii, która została przedstawiona. Jest pokój, jest miłość lecz także nieporozumienie. Film powstał w 2011 roku i premierę miał na Międzynarodowym Festiwalu Filmów w Toronto.

Głównymi bohaterkami są Grace oraz jej córka Diane. Grace jest starszą kobietą, która wciąż należy do wspólnoty hippisów. Mieszka w Woodstock i prowadzi szalony oraz ekscentryczny tryb życia. Diane mocno wyłamała się ze społeczności w której została wychowana. Nie rozumie stylu życia swojej matki, zdaje się być bardzo konserwatywna a w dodatku wykonuje zawód prawnika. Staje w opozycji do hipisowskiego dorobku matki. Pomimo miłości którą się darzą, nie mogą zrozumieć swoich punktów widzenia. Diane nie akceptuje zachowań oraz poglądów swojej matki. Nie pozwala swoim dzieciom uczestniczyć w życiu społecznym oraz wspólnocie stworzonej przez Grace, lecz to i tak przynosi odwrotne skutki. Bardzo mocno zarysowana jest tu przewrotność losów zarówno matki jak i córki. Obie, tak różne od siebie, znajdują jednak sposób na komunikację i dzięki miłości zawierają między sobą pokój. Pomaga w tym ukazana w filmie siła hipisowskiej miłości, akceptacji i przyjęcia do wspólnoty.

Grace, pomimo swojego wieku jest wciąż czynną aktywistką. Razem ze swoją wspólnotą protestują przeciwko przemocy i konfliktom zbrojnym. Czas na Woodstocku się zatrzymał. Wciąż królują tam lata 60/70, mieszkańcy uważają się za dzieci kwiaty a palenie marihuany jest na porządku dziennym. Są jednak w tym wszystkim bardzo piękni i normalni. Nie przejawiają żadnych patologicznych zachowań. Życie wydaje się bezpieczną idyllą, gdzie cała wspólnota mocno się wspiera i dąży do jednego celu. Wątkami rozwijającymi fabułę i przedstawiającymi piękno kontrkultury hipisów są te dotyczące problemów miłosnych młodszego pokolenia rodziny Grace. Jej córka i wnuki nie są pewni siebie w relacjach międzyludzkich. Babcia za wszelką cenę stara się im pomóc, angażując całą rodzinę w życie swojej społeczności. Dzięki temu poznają prawdziwą i piękną miłość, stają się otwarci i życzliwi wobec samych siebie i całego świata. Zwalniają tempo i zaczynają doceniać potęgę i cudowność życia.

Cały obraz jest niezwykle swojski i przyjemny. Cała ciemna i patologiczna storna bycia w społeczności hippisów nie jest aż tak znaczna. Pokazane jest przede wszystkim nieodpowiedzialne rodzicielstwo Grace. Jako młoda matka, zaniedbywała Diane ponieważ bardzo mocno celebrowała życie jako hippiska. Zostaje to jednak przez obie kobiety przepracowane. Grace wie, że nie wszystko co oferował jej taki styl życia było dobre. Dlatego w kwiecie wieku, wyciąga jedynie to wartościowe, bezpieczne i przekazuje je następnym pokoleniom. Wykorzystano wszystkie piękne i utopijne strony bycia hippisem współcześnie. Osiągnięcie takiego stanu definiuje człowieka jako dobrą i wolną istotę. Bardzo mocny jest także wątek kobiet. Łączy je siostrzana i czysta więź. W noc pełni księżyca spotykają się, odprawiają rytuały i piją tequilę. Słuchają się wzajemnie i wspierają. Nikt nie jest odrzucony, nawet zdystansowana Diane. Grace jest poniekąd przywódcą całej społeczności, ona zacieśnia więzi , dba o środowisko oraz swoich bliskich. Synonimem szczęścia w tym świecie jest bycie hipisem.

Film stanowi apologię kontrkultury hipisowskiej. Oddaje jej pokłon, docenia jej osiągnięcia i spełnia marzenia o pięknym i wolnym świecie. Jest to prosta historia o wnoszeniu pokoju, zarówno w aspektach polityczno - społecznych jak i międzyludzkich, miłości w rodzinie i do świata, a także nieporozumieniach i konfliktach  pokoleniowych które dzięki tym wyżej wymienionym wartościom można rozwiązać. Jest to również wielka dojrzałość przedstawionych w filmie współczesnych wspólnot hipisowskich.